125 වැඩක් නැති මගේ කතාවක්!

අද නම් ලියන්න යන්නේ මෙලෝ රහකට නැති මගේ ජීවිතේ කොටසක්.ඕනාවට වඩා බ්ලොග් ලෝකෙදි මම විවෘත වෙලා තියෙන අවස්ථා තිබ්බා.මේකත් ඒ වගේ පොඩි විවෘත වෙන අවස්ථාවක්.මේ වගේ අවස්ථා මා හිතාදර ඇනෝ සහෝදරවරුන්ට වැදගත් මා සමග අදහස් නොගැලපුන විටදී මගේ කොමන්ට් යටින් මොනවා හරි දාන්න.


මඩිස්ස කියවන්න ඉස්සර ඉඳන්ම එන අය නම් දන්නවා මම ඉස්කෝලේ යන කාලේ ඉඳන්ම ස්පෝට් කරන කොල්ලෙක් කියලා.ඒත් ඕ ලෙවල් වලින් පස්සේ ගෙදර නැවතිලා විවේකිව කාලය ගත කරපු මම ෆිල්ම් වලට වීඩියෝ ගේම් වලට ඇබ්බැහි වුණා.ඔහේ ගෙදරට වෙලා පුටුවක් උඩට වෙලා ඔවාම තමා කරේ.ගතේ තිබ්බ ක්‍රියාශීලී බව කෙමෙන් කෙමෙන් අඩු වුණා.සික්ස් පැක් බඩ ටික ටික ඉස්සරහට ආවා.පොඩි වැඩක් කරන්නත් මාර කම්මැලියි.ඇඟ පත හෙනට හොර වුණා.පස්සේ මම මහත් වුණා හරියට සිරාගේ කාමරේ ලියන සිරා අයියා,එතකොට කට්ටිය දැකලා ඇතිනේ දියකිඳුරව? මම ඊටත් වඩා මහත් වුණා.

මට ඒ කාලේ පට්ට ලැජ්ජයි ඕකට,ඒක නිසා එක්සයිස් කරන්න හැදුවා මොන පිස්සුද සතියක් එක දිගට කරගන්න බැරි වුණා.ඊට පස්සේ කෑම අඩු කරන්න ගත්තා ඒකත් වැඩිම දවසයි දෙකයි.හෆොයි මතක් වෙද්දීත් නිකන් මොකක්ද මොකක්ද වගේ.අඩි දහයක් දුවාගන්න බැහැ පට්ට හති.ඇඳුම් ගන්න කඩවල් ගානේ යන්න ඕන සයිස් ලොකු ඒවා හොයන්න.ඉන 36යි බර කිලෝ 85යි කොහොමද?

මහත් වුනාම වාසි දෙක තුනකුත් තිබ්බා.
කොච්චර අවමාන අපහාසාත්මක සිනාවන් වලට ලක්වුනත් සමහරු කිව්වා මම හරි හුරතල් පාටයි කියල.ඒ වුනාට මම නම් සමාජෙට මුහුණ දෙන්න බැරුව හිටියේ.තව මට හොඳට ශක්තිය තිබ්බා වැඩිය මහන්සි වෙන්න බැරි වුනාට හොඳට බර උස්සන්න පුළුවන්.ගින්නක් නැතුව කිලෝ පනහ හැට ඉස්සුවා.මේවා ලියලා මම මගේ කාඩ් කුඩු කරගන්නවා තමා ඒත් ඇත්තම ලියන්න එපැයි ඒ කාලේ මම ගෑනු ළමෙක් දිහා කෙලින් බලන්නේ නැහැ මට නිකන් හිතට මහා පස්ට ලැජ්ජාවක් හිතෙනවා ගෑනු ළමයි මන් දිහා මොන විදිහට බලනවද කියලා.මට හැමතිස්සෙම හිතෙන්නේ හැමෝම මන් දිහා බලලා හිනා වෙනවා කියලා.

ඔහොම අවුරුදු දෙකක් විතර ගෙවුනා පස්සේ කොල්ලා ආපහු හිතට පුරුෂ දහිරිය අරගෙන ඇඟ බස්සගන්න වැඩ පිළිවෙලක් ක්‍රියාත්මක කෙරුවා අන්න එතැනදී තමයි මට කෙළවුණේ.

2011 ගිය අවුරුද්දේ තමා මම මෙහෙයුම ඇරඹුවේ උදේ පාන්දර නැගිටලා දිව්වා.ඔය දිවිල්ල මම හිතුවේ සතියකින් දෙකකින් නතර වෙයි කියලා ඒත් එහෙම වුනේ නැහැ.දිවිල්ල කොච්චර සාර්ථක වුනාද කියනවා නම් මගේ බර අඩුවෙන එක කෙසේ වෙතත් මඩිස්සට ලිපි දෙක තුනක් වැටුනා.මාස ගානක් දිව්වා.හැබැයි බර අඩුවුණේ නැහැ පිට්ටනියේ වට පහ පහ දිව්ව එක මගේ ෆැට් බර්න් කරන්න මදි වෙන්න ඇති.


ඊටපස්සේ 2012 ලැබුවාම වට ගාණ වැඩි කරා වට 12ක් වගේ දිව්වා.ඔන්න ටික ටික ඇඟේ බර අඩු වුණා.මාව චූටි කාලේ දැක්ක අටම්පහුර අයියා නම් අවුරුදු ගානකට පස්සේ මේ අවුරුද්දේ මාව දැකලා කිව්වේ මුන් අලි වගේ ලොකු වෙලා කියලා.මට ඒ වගේ කතා ඇහෙද්දී පොලොව පලන් යන්න හිතිලා තියෙනවා.ඒ වුනාට උසුළු විසුළු කරන උන් ඕවා දන්නේ නැහැනේ.

ඊටත් පස්සේ මම කෑම අඩු කරා ආපහු හැබැයි මේ පාර සාර්ථක වුණා.කලින් කාපු ප්‍රමාණෙන් තුනෙන් එකයි දැන් කන්නේ ඒ මදිවට අපේ අයියා කෙනෙක් මහබෝලේ තේ කොළ එකක වැඩ.එයාට හැම මාසේම තේ කොළ නිකන් හම්බ වෙනවා.ඔන්න එයා මාර්ගයෙන් මම ග්‍රීන් ටි කිලෝ එකේ පැකට් ගෙන්න ගත්තා.ග්‍රීන් ටි වැඩේ නම් සීයට සීයක්ම සාර්ථක වුණා.මාස දෙක තුනට බලන් ඉද්දි ඇඟ බැස්සා.මට ෆුල් හැපී ඒත් මම කෑම අඩු කරපු එකයි දුවන එකයි නැවැත්තුවේ නම් නැහැ ඒ මදිවට මම තවත් ව්‍යායාම් වගයකුත් පටන් ගත්තා.හැම පැත්තෙන්ම ෆැට් බර්න් වෙන්න ගත්තා විශ්වාස කරන්න දැන් ඉන අඟල් 32යි.බර කිලෝ 63යි.කොහොමද අඩුවිල්ල?

කරන්න පටන් ගත්තා ව්‍යායාම් හේතුවෙන් පිම්බුණ බඩ හුලන් බහින බැලුම වගේ ටික ටික අඩු වෙලා.සික්ස් පැක් වලින් ෆෝ පැක් වගේ දැන් ලාවට මතු වෙලා.ආම් වල ශේප් ලස්සනට හැදිලා පපුව දැන් ආමි පොරකගේ වගේ.මේ වගේ සතුටුදායක අවස්ථාවකදී දුක් වෙන කෙනෙකුත් ඉන්නවා ඒ තමා අපේ අම්මා.අම්මා නම් කියන්නේ දැන් මම ඇදිලා පැදිලා ගිහින් කැත වෙලාලු :(.ඉස්සර හිටිය විදිය ලස්සනලු ඒ වුනාට මමනේ දන්නේ මම මුහුණ දුන්න අපහසුතාවල්.


කෙට්ටු වෙන්න ඉන්න අයට මම කියන්න කැමති දේවල් ටිකකුත් තියෙනවා.
ඔයා මහතා කෙනෙක් නම් කෙට්ටු වෙන්න හිතන්නවත් එපා
මේ සමාජේ හරිම කුරිරුයි.මම මහතාට ඉන්න කාලේ ගොඩක් උන් මට අවඥා සහගතව හිනා වුණා.මගේ මූණටම හිනාවෙනවා එක එක ඒවා කියලා.ඒත් දැන් කෙට්ටු වුනාමත් කතා හදනවා.මම මොනවා හරි පාවිච්චි කරනවා ඇති කියලා.අහල පහල උන්නම් කමක් නැහැ ඥාති වෙන උනුත් ඔය කතාව අහන එකයි ඉවසන්න බැරි.ඒ වුනාට අම්මා දන්නවා මම මේ විදියට එන්න මොන තරම් දුක් වින්දද කියලා.හරියකට කෑමක් කන්නේ නැහැ ඉස්සර කාපු කඩචෝරු  ජාති මොනවත් දැන් කන්නේ නැහැ.ඒ මදිවට දවස ගානේ පාන්දර නැගිටලා දුවනවා(මේ දවස් වල වැස්ස නිසා දුවන්නේ නැහැ).හවසට දවස ගානේ දාඩිය පෙරාගෙන එක්සයිස් කරනවා ග්‍රීන් ටි බොනවා හප්පේ වින්ද දුකක්.

කෙට්ටු වුනාම තියෙන අවාසි
කෙට්ටු වුනාම අර මහත කාලේ ඇඳපු ඇඳුම් අදින්න බැහැ ලොකු වැඩියි.ඒවා ඇන්දහම වැරහැලි වගේ එල්ලා වැටෙනවා.ඕවා හදන්න ගියාම බර ගානක් යනවා.ගෙදරට අඳින ඇඳුම් නම් මම ටි ෂර්ට් වගේ ඒවා දෙපැත්තෙන් ඇල්ලුවා.ඒත් හොඳ ඇඳුම් හදන්නම මට එක්දහස් ගානක් ගියා.අම්මා එකසිය ගානට බනිනවා අපරාදේ සල්ලි කියලා.අලුත් ඇඳුම් අරන් දෙන්නෙත් නැහැලු දැන්ම.

ඔයා මොනා වුනත් අන්තිමේ උත්සහා වන්තයා ජයගත්තා,මම දැන් කෙට්ටුයි මගේ අරමුණක් ඉස්ට වුණා.ඒ වුනාට මම තවත් කෙට්ටු වෙන්න ට්‍රයි කරනවා.මට ඕන ඉන 30ටත් බර 60කට වගෙත් බස්සගන්න.තව ෆෝ පැක් එක සික්ස් පැක් කරගන්නත් ඕන :)

මෙලෝ රහක් නැති මගේ කුජීත සීන් එක කියෙව්වට ස්තුතියි කියවපු හැමෝටම.